nog eentje dan

Toetje.

Afgelopen dinsdag 17 september, vroeg het bed uit en om half zes in de auto. Maarten bracht me naar het vliegveld. Het regende, vond het wel symbolisch. Op het vliegveld aangekomen wat rondgelopen, waren we gauw klaar mee, en een bakkie gedaan. Toen kwam daar het moment van afscheid nemen, nooit leuk, ik hield het ook niet droog. Daarna ging een ieder zijn eigen weg, Maarten richting zijn werk en ik richting de gate.
Ik vloog met de combinatie Chinese Airlines en de KLM. Het vliegtuig was Chinees met het daarbij behorende personeel. Prima, alleen je verstaat ze niet als ze engels proberen te praten.
Het vliegtuig zou om 9.50 de lucht in gaan, dat lukte niet helemaal het werd een uurtje later.
Na 9 uur vliegen overstappen in Gaunzou – China. Een wachttijd van 6 uur, geeft niet dan kun je lekker heen en weer lopen en de plooien gladstrijken. Gate van vertrek was A105.
Dat gaf te denken. Op de heenweg moest ik ook naar dezelfde gate, dus hoe kan dat nou.
Rustig afwachten de tijd zal het leren. Eerst maar eens iets eten: broodje ei en ham en daarbij glaasje jus d’orange met een rietje. Dit rietje had een middellijn van een regenpijp.
Op een gegeven moment zag ik diverse mensen verdwijnen en niet meer terugkomen. Toch even op de borden kijken en zowaar, daar stond het: bestemming Amsterdam gate A02.
Nu had ik al gemerkt (ook op de heenreis) dat ze graag spontaan van gate veranderen, net als bij ons bij de spoorwegen.
A02 terug naar het begin, naar beneden, het gevoel dat ik de kelder inging. Hoe meer mensen er kwamen hoe benauwder het werd. Buiten was het rond de 25 graden. Er mochten geen ramen open, je zou eens kunnen ontsnappen.
De nood was hoog dus op zoek naar een toilet, deze werd mij gewezen. Het was een toilet waar je op moest hurken. Die tijd heb ik gehad, gelukkig een paar deuren verderop een gewone toilet, maar zonder wc-papier. Tissues kunnen dan uitkomst brengen.
Eindelijk waren we aan de beurt, met de bus naar het vliegtuig, aparte ervaring. Mijn mede passagier was een jonge meid uit Enkhuizen en had 9 weken in Australië rondgetourd.
Al gauw viel ik in slaap. Het was een nachtvlucht, met waken en slapen heb ik de tijd doorge-
bracht, af en toe iets op het tv-scherm gevolgd.
Woensdagochtend officiële aankomst tijd 6.50 uur, we landen om 6 uur, even later liep ik de hal binnen om de koffer op te halen. Ik zag Kermit de koffer op de loopband verschijnen, deze gepakt en wegwezen. Alles ging razend snel en nog voor 7 uur stond ik tegenover Bert in de aankomsthal.
Met de trein naar huis en om half 9, eindelijk, een echt hollands bakkie koffie, heerlijk.
Thuisgekomen werd ik begroet door mooie bloemen en lieve kaartjes

Woensdag is aan me voorbij gegaan. ’s Nachts moest ik naar het toilet, ik had geen idee waar ik was laat staan waar de wc was. Gelukkig is alles nog goed gekomen.
Vrijdag was ik zowel lichamelijk als geestelijk weer aanwezig.
Was het in Sydney rond de 22 graden, hier was het rond de 17 graden. Dat was even wennen, maar wel heerlijk en dan die regenbui, zo verfrissend.

Het is mooi geweest en ik heb genoten. Nog een weekje om bij te komen en dan weer terug naar het “normale” leven.